با تمام این تفاسیر در شرایط باقی مانده رأی مثبت به گزینه‌های دولت باعث می‌شود که کشور از حاشیه سازی‌های سیاسی قدری فاصله بگیرد. ما از یک سو در آستانه انتخابات ریاست جمهوری قرار داریم که خود به صورت طبیعی به چالش‌هایی در عرصه سیاسی دامن می‌زند و از سوی دیگر در آستانه خروج از بن‌بست‌های اقتصادی قرار گرفته‌ایم که مهم‌ترین ترمز آن می‌تواند نزاع‌های سیاسی داخلی باشد.
روزنامه ایران در یادداشتی به قلم مسعود پزشکیان/ نائب رئیس مجلس نوشت:در آستانه برگزاری جلسه رأی اعتماد سه وزیر پیشنهادی دولت به مجلس همچنان گروه‌های منتقد این موضوع را مطرح می‌کنند که چرا تغییرات در کابینه در سطح سه وزارتخانه ارشاد، آموزش و پرورش و ورزش و جوانان رقم خورده است؟ این سؤال از زوایای زیادی می‌تواند حتی صحیح باشد اما در یافتن پاسخ آن یک مسأله مورد غفلت جدی است و آن هم توضیح دولت برای این تصمیم است. به عبارتی در این بین خواسته یا ناخواسته تلاش می‌شود تا دلایل دولت برای این تغییرات به اندازه کافی باز نشود.
ما می‌دانیم که تغییر هر کدام از این سه وزیر به دلایل مختلفی بوده و نمی‌توانیم از این امر غافل باشیم که دولت نیز با سطحی از ارزیابی عملکردها به سمت این تغییرات رفته است. تغییراتی که هر چند شاید تأثیرات آن در کوتاه مدت و به عبارتی ماه‌های باقی مانده از عمر دولت یازدهم چندان چشمگیر نباشند اما قطعاً برای دوره بعدی ریاست جمهوری که احتمال استمرار حضور آقای روحانی در رأس دولت بسیار زیاد است، دارای تأثیراتی عمیق خواهد بود.
به نظر می‌رسد که آقای روحانی با فرض استمرار دوره ریاست جمهوری خویش از همین الان به دنبال برنامه‌ای تثبیت شده برای 5 سال آینده در این سه وزارتخانه است و این تغییرات را نباید صرفاً پاسخی کوتاه‌مدت به برخی از مطالبات در سه حوزه فرهنگ و هنر، آموزش و پرورش و ورزش دانست. به موازات این نیز به نظر می‌رسد این تغییرات دارای پیامی خاص برای پایگاه اجتماعی دولت نیز باشد که در سطح اول ناظر به عدم رضایت رئیس جمهوری از وضعیت این سه حوزه است. انتخاب آقایان دانش آشتیانی و خصوصاً سلطانی‌فر می‌تواند این پیام را از سوی رئیس جمهوری داشته باشد که از نظر وی در صورت همکاری بیشتر مجلس نهم با وزرای پیشنهادی آقای روحانی، احتمالاً اکنون حوزه‌های ورزش و جوانان و آموزش و پرورش دارای وضعیت بهتری بودند.
اما به موازات این تغییر آقای جنتی با توجه به آخرین موضعگیری خود ایشان، روایتی از فشارهای بیرونی بر حوزه کاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را هویدا می‌کند که پیش از این هم قابل رصد بود. هر چند در شرایط فعلی مسأله اصلی مردم و بسیاری از گروه‌های سیاسی موضوع اقتصاد است اما عدم تغییر در ترکیب تیم اقتصادی دولت می‌تواند یک هشیاری از سوی رئیس جمهوری تلقی شود. چرا که در صورت جابه‌جایی وزرای این حوزه هر چند شاید بار برخی از انتقادات از دولت در آستانه انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم کاهش می‌یافت اما همزمان بی‌برنامگی وسیعی در ماه‌های پیش رو از این تغییرات حاصل می‌شد. کما اینکه در یک ارزیابی بی‌طرفانه با توجه به میراث بر جای مانده برای دولت یازدهم و همین طور وضعیت قیمت جهانی نفت و اوضاع منطقه باید اعتراف کرد که تیم اقتصادی دولت به هیچ عنوان در سطحی که منتقدان تبلیغ می‌کنند، ناموفق نبوده است و مهم‌تر اینکه رگه‌های پررنگی از موفقیت در کارنامه این تیم نیز قابل مشاهده است. با تمام این تفاسیر در شرایط باقی مانده رأی مثبت به گزینه‌های دولت باعث می‌شود که کشور از حاشیه سازی‌های سیاسی قدری فاصله بگیرد. ما از یک سو در آستانه انتخابات ریاست جمهوری قرار داریم که خود به صورت طبیعی به چالش‌هایی در عرصه سیاسی دامن می‌زند و از سوی دیگر در آستانه خروج از بن‌بست‌های اقتصادی قرار گرفته‌ایم که مهم‌ترین ترمز آن می‌تواند نزاع‌های سیاسی داخلی باشد. بهره‌برداری از فرصت تغییر کابینه برای فشار مضاعف به دولت بدترین شیوه برخورد با تصمیمی است که از جمله حقوق قانونی رئیس جمهوری محسوب می‌شود.
ارسال نظر
